Η χρήση της πιπίλας για μεγάλο χρονικό διάστημα και σε τακτά χρονικά διαστήματα επηρεάζει τους μύες του προσώπου και του στόματος και κατά επέκταση την άρθρωση. Για μια επαρκής άρθρωση η σωστή λειτουργία και κίνηση των μυών του προσώπου και του στόματος είναι απαραίτητες. Κατά την χρήση της πιπίλας ένα συγκεκριμένο σημείο της γλώσσας (η ράχη) κινείται περισσότερο από το υπόλοιπο τμήμα της, με αποτέλεσμα να δυναμώνει η ράχη και να αδρανοποιείται το υπόλοιπο τμήμα της γλώσσας (η άκρη της). Έτσι η γλώσσα γίνεται πλαδαρή, περιορίζεται η κίνησή της και συχνά προεξέχει από τα δόντια.
Επιπροσθέτως η χρήση της πιπίλας είναι πιθανό να επηρεάσει τη δομή των δοντιών και του στόματος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η λανθασμένη σύγκλειση των δοντιών, η χασμοδοντία.
Επιπλέον η γλώσσα συνηθίζει σε μια λανθασμένη τοποθέτηση μέσα στο στόμα και επηρεάζει την αναπνοή του ατόμου. Συγκεκριμένα η γλώσσα βρίσκεται ¨ξαπλωμένη¨ κάτω και ενθαρρύνεται η στοματική αναπνοή, ενώ πρέπει να προτιμάται η ρινική αναπνοή.
Συμπληρωματικά η χρήση της πιπίλας επηρεάζει την γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών. Η συχνή τοποθέτηση της πιπίλας στο στόμα αποτρέπει την ανάπτυξη ήχων και του -βαβίσματος, σημαντικά στοιχεία για την ανάπτυξη και την δημιουργία συλλαβών και λέξεων.
Οι παραπάνω πληροφορίες ισχύουν και στην παρατεταμένη χρήση του μπιμπερό, λόγω παρόμοιας δομής του στομίου και της πιπίλας. Επιπροσθέτως, κατά την διάρκεια της χρήσης του μπιμπερού το υγρό κυλάει ασταμάτητα σε αντίθεση με τον θηλασμό ή με τη χρήση ποτηριού, στα οποία το παιδί ασκεί πίεση για να πιει το ανάλογο υγρό με αποτέλεσμα το παιδί να δέχεται παθητικά το υγρό, αποδυναμώνοντας τους μύες του προσώπου και τον συντονισμό τους. Έτσι, παρεμποδίζεται η κίνηση της γλώσσας και η κάτω γνάθος τοποθετείται λανθασμένα, επηρεάζοντας σε μεταγενέστερο στάδιο την άρθρωση του παιδιού. Για αυτούς τους λόγους συστήνεται η χρήση ποτηριού με χεράκια, καλαμάκια και ποτήρια.